κάλεσμα Αντιφασιστικού-Αντιεξουσιαστικού στεκιού Δίστομο και Αναρχικής συλλογικότητας Νέας Φιλαδέλφειας
Στην περίοδο που διανύουμε, δημιουργούνται νέοι όροι για την επανεμφάνιση του φασιστικού παρακράτους στον δρόμο, το οποίο αποσκοπεί στην αποτύπωση της ακροδεξιάς ατζέντας, ενώ παράλληλα αποπειράται να ριζωθεί εκ νέου στις φτωχογειτονιές της μητρόπολης. Παρ’ότι το τελευταίο χρονικό διάστημα, ο παρακρατικός μηχανισμός φαίνεται οργανωτικά αποδυναμωμένος, η πολιτική του δυναμική παραμένει υπαρκτή και έχοντας την αμέριστη στήριξη της ντόπιας ολιγαρχίας και του ιμπεριαλισμού, επιχειρεί να ξαναβγεί στον δρόμο, ειδικά σε μια προεκλογική περίοδο όπως η τωρινή. Άλλωστε νέα φασιστικά μορφώματα αναπτύσσονται, τα οποία συνδέονται άμεσα μεταξύ τους σε πολιτικό επίπεδο, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις συγκρότησης ή επανατοποθέτησης σ’έναν ενιαίο μηχανισμό που περιλαμβάνει κόμματα εξουσίας (κομμάτι ΝΔ-ΑΝ.ΕΛΛ.), Ένοπλες Δυνάμεις και Σώματα Ασφαλείας. Είμαστε βέβαιοι πως το κράτος και τα αφεντικά δεν θα διστάσουν να τους χρησιμοποιήσουν, όταν αυτό κριθεί απαραίτητο για τη διαφύλαξη των συμφερόντων τους, στοχοποιώντας αγωνιστές, μετανάστες, την ίδια την εργατική τάξη και ευρύτερα τα λαϊκά στρώματα.Επιπλέον, εμμέσου της συνεχούς επίθεσης που έχει εξαπολυθεί τα τελευταία χρόνια και έχει πάρει χαρακτήρα κοινωνικής λεηλασίας και ταξικής αφαίμαξης, παρατηρήσαμε προσφάτως να επιχειρείται μια νέα εθνική αφήγηση που περιγράφει ως γιορτή την απελευθέρωση της Αθήνας στις 12 Οκτώβρη από τα ναζιστικά στρατεύματα. Αυτό, για εμάς, είναι μια ξεκάθαρη προσπάθεια ενσωμάτωσης της ιστορικής περιόδου 1940-1944, από την πλευρά της ντόπιας ολιγαρχίας, μιας περιόδου που αναμφισβήτητα αποτελεί την προμετωπίδα του εγχώριου αντιφασιστικού κινήματος. Είναι τουλάχιστον χυδαίο από την πλευρά του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., να προσπαθεί να οικιοποιηθεί την ιστορία της ένοπλης λαϊκής αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ απέναντι στους ναζί και τους ντόπιους συνεργάτες τους, την ίδια ώρα που είναι πιστός υπηρέτης των πολιτικών της Ε.Ε., του ΝΑΤΟ και του ντόπιου κεφαλαίου. Αποτελεί μια προσπάθεια για εκ νέου συσπείρωση των όποιων αριστερών αντανακλαστικών έχουν απομείνει στη βάση του, ενόψει των επερχόμενων εκλογών, ιδιαίτερα τώρα πια που οι κομπασμοί πως τα μνημόνια τελείωσαν ηχούν παράξενα στα αυτιά της κοινωνίας, η οποία συνεχίζει να βιώνει ακατάπαυστα τα ‘’πλεονεκτήματα’’ της παραμονής στην Ε.Ε..Για τους παραπάνω λόγους αλλά και για όλους τους λόγους του κόσμου, θεωρούμε καθήκον μας την οργάνωση μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης ενάντια στο παρακράτος. Μιας διαδήλωσης που θα πάρει τον χαρακτήρα τιμής του αντιφασιστικού μας παρελθόντος στον δρόμο αλλά ,κυρίαρχα, κελεύσματος για την οργάνωσή μας στο σήμερα. Επιθυμούμε αυτή η πορεία να είναι η αφετηρία μια νέας μαχόμενης αντιφασιστικής δικτύωσης που θα δομηθεί πάνω στα χαρακτηριστικά της πολυμορφίας, της άμεσης δράσης, της εδαφικής απάντησης απέναντι σε οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής επέκτασης του φασιστικού εσμού. Για ένα μαχητικό αντιφασισμό που θα στήσει ανάχωμα απέναντι στις επιθέσεις ενάντια στους απόκληρους και τους εκμεταλλευόμενους, χωρίς να θεωρεί τον εαυτό του ξέχωρο από τον αντικαπιταλιστικό-αντιιμπεριαλιστικό αγώνα αλλά αντίθετα αναπόσπαστο κομμάτι του που θα έχει την πρέπουσα πολιτική αυτοτέλεια.
Αντιφασιστική πορεία ενάντια στο παρακράτος:
Σάββατο 3 Νοέμβρη 2018 στις 18.00, πλατεία Βικτωρίας
ΠΙΣΩ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΕΜΠΡΟΣ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ
Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό στέκι Δίστομο
Αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας (ΑΣΥΝΦ)
Κάλεσμα ΕΚΧ Φαβέλα
Την τελευταία χρονική περίοδο έχει παρατηρηθεί μία προσπάθεια ανάκαμψης ναζιστικών μορφωμάτων και γκρουπούσκουλων, καθώς η αποδυναμωμένη Χρυσή Αυγή, έδωσε το περιθώριο ή ακόμα και την οδηγία, σε ομάδες του νεοναζιστικού χώρου, απαρτιζόμενες πολλές φορές από «πρώην» μέλη της, να αναλάβουν το ρόλο των ακτιβιστών «ριζοσπαστών» νεοναζί, με δήθεν κοινωνικό ή και μαχητικό χαρακτήρα. Η αλλαγή ονομάτων ή και προσώπων μας αφήνει αδιάφορους, μία που η μάχη που δίνουμε απέναντι τους είναι διαρκής και σταθερή, μία μάχη για την δημιουργία ελεύθερου εδάφους σε όλες τις γειτονιές και γνωρίζουμε ότι πάντα θα βρίσκουμε απέναντί μας το κράτος, τους ναζί, αλλά και κάθε σύμμαχό τους. Εξάλλου, η ελληνική ακροδεξιά έχει μακρύ παρελθόν, μία που οι δωσίλογοι ουδέποτε τιμωρήθηκαν, με αποτέλεσμα να εκθρέψουν τα σημερινά τάγματα εφόδου, αλλά και πιο πρόσφατο, καθώς ήδη από τη δεκαετία του 1990, με την ανάπτυξη εθνικιστικού παραληρήματος για το Μακεδονικό αλλά και υπέρ των «αδελφών» σέρβων σφαγέων των βαλκανίων, οδηγηθήκαμε στην σημερινή κατάσταση με τα τραγελαφικά μακεδονικά συλλαλητήρια και τις διαμαρτυρίες για την «δολοφονία του Έλληνα πατριώτη από Αλβανούς». Επομένως ο εφησυχασμός και η αναμονή μόνο επικίνδυνα μπορεί να είναι, μία που όλη η πορεία της ελληνικής ακροδεξιάς μπορεί να δείχνει ότι αυτή πλέον παραπαίει, αλλά η γενικότερη ακροδεξιά ρητορική και πρακτική αναπαράγεται όλο και περισσότερο. Για τους παραπάνω λόγους θεωρούμε καθήκον μας την συνδιοργάνωση μιας αντιφασιστικής διαδήλωσης ενάντια στο παρακράτος. Μιας διαδήλωσης που θα αποτελεί συνέχεια της μέχρι τώρα αντιφασιστικής μας δράσης αλλά και κελεύσματος για την οργάνωσή μας στο σήμερα. Επιθυμούμε αυτή η πορεία να είναι η αφετηρία μια νέας μαχόμενης αντιφασιστικής δικτύωσης που θα δομηθεί πάνω στα χαρακτηριστικά της πολυμορφίας, της άμεσης δράσης, της εδαφικής απάντησης απέναντι σε οποιαδήποτε απόπειρα κοινωνικής επέκτασης του φασιστικού εσμού. Για ένα μαχητικό και κοινωνικό αντιφασισμό που θα στήσει ανάχωμα απέναντι στις επιθέσεις ενάντια στους απόκληρους και τους εκμεταλλευόμενους.
Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Φαβέλα
Κάλεσμα Αναμέτρησης-ομάδα Κομμουνιστών/στριών
Σάββατο 3/11 Πλ. Βικτωρίας 6μμ
Είναι γεγονός ότι ο φασιστικός κίνδυνος, με κατεξοχήν εκφραστή του τη Χρυσή Αυγή, δεν έχει εκλείψει για την ελληνική κοινωνία σήμερα. Τη διετία 2011-2013, οι φασίστες αύξησαν τόσο τις οργανωτικές τους δυνάμεις όσο και την πολιτική και κοινωνική τους απεύθυνση, μπήκαν στη Βουλή με υψηλό ποσοστό και κλιμάκωσαν γρήγορα τις επιθέσεις τους απέναντι σε μετανάστες, αγωνιστές, συνδικαλιστές και γενικώς τα φτωχά λαϊκά στρώματα.
Η στρατηγική έντασης και κλιμάκωσης, που κορυφώθηκε το Σεπτέμβρη του 2013, έτσι όπως σφραγίστηκε με την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και τη δολοφονία Φύσσα, αναχαιτίστηκε με τις συλλήψεις της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής και την παραπομπή της σε δίκη για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης που ακολούθησε. Ωστόσο, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί εάν το αντιφασιστικό κίνημα δεν φάνταζε απειλητικό και ευρύτερα αποσταθεροποιητικό για την αστική ταξική κυριαρχία. Επί μία διετία αντιφασιστικές επιτροπές, συνελεύσεις, μαχητικές δράσεις, αντισυγκεντρώσεις, μοτοπορείες και αντιφασιστικές περιπολίες παντού σε όλη την Ελλάδα δεν άφηναν ζωτικό χώρο έκφρασης στη Χρυσή Αυγή, αναπτύσσοντας πολύμορφες αγωνιστικές πρακτικές. Επιπλέον οι μαζικές και ανεξέλεγκτες αντιδράσεις μετά τη δολοφονία Φύσσα, δημιούργησαν τρόμο στο αστικό πολιτικό προσωπικό και στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, φοβούμενοι ότι βρίσκονται μπροστά σε νέο Δεκέμβρη του 2008.
Σήμερα, με μια πρώτη ανάγνωση μπορεί να μη βρισκόμαστε μπροστά στην απειλή με την οποία ήρθαμε κατά πρόσωπο το Σεπτέμβρη του 2013, ωστόσο η τρέχουσα πολιτική συγκυρία μόνο εφησυχασμό δεν εμπνέει. Η διεθνής άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη και όχι μόνο πλέον (βλ. Βραζιλία), είναι τέτοιου μεγέθους, όπου φτάνει σε σημείο να αναδεικνύεται σχετικά εύκολα πια σε αντιπολίτευση (Γαλλία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Σουηδία, κλπ) ή ακόμα και σε κυβερνητικό εταίρο (Ιταλία, Αυστρία). Αυτό δημιουργεί «εύκρατο» κλίμα (με την έννοια της πολιτικής νομιμοποίησης) στη «γειτονιά» της Ελλάδας, για τη συνέχιση της δράσης της Χρυσής Αυγής. Η δίκη της ΧΑ πλησιάζει στο τέλος της (με πιθανό ορίζοντα το Σεπτέμβρη του 2019), με αβέβαιη την έκβαση της όσον αφορά την αποφασιστική τιμωρία της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής.
Μπροστά μας τέλος έχουμε και τριπλές εκλογές τις οποίες οι φασίστες θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν ως πεδίο επανεμφάνισης τους στις γειτονιές και τους δρόμους, στη δημόσια συζήτηση και γενικά στην πολιτική και κοινωνική ζωή της χώρας. Τυχόν ευνοϊκά αποτελέσματα γι αυτούς θα επιχειρηθούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλός πίεσης όσον αφορά και την τελική έκβαση της δίκης. Η εκλογική επιρροή της ΧΑ δείχνει να μην υποχωρεί ιδιαίτερα πράγμα το οποίο μας δείχνει ότι αφενός ένα τμήμα της ταξικής απεύθυνσης της ΧΑ (παραδοσιακά μικροαστικά στρώματα και άνεργοι) είναι αρκετά ανθεκτικό και συμμέτοχο σε μια γενικότερη πορεία αντιδραστικοποίησης και εκφασισμού και αφετέρου ότι η ΧΑ ηγεμονεύει και εκφράζει ιδεολογικοπολιτικά τον γενικότερο ακροδεξιό χώρο. Τέλος η γενικότερη μετατόπιση του πολιτικού σκηνικού προς τα δεξιά, ο τρόπος που άνοιξαν μια σειρά θέματα το τελευταίο διάστημα (από το μακεδονικό, τα ελληνοτουρκικά μέχρι το πρόσφατο περιστατικό με τον ένοπλο ακροδεξιό που σκοτώθηκε από την αλβανική αστυνομία και τη δολοφονία του Ζακ), η γενικότερη αναβάθμιση της ακροδεξιάς ατζέντας και από τα λεγόμενα πιο μετριοπαθή δεξιά κόμματα φαίνεται να πριμοδοτεί σε μεγάλο βαθμό τον «αυθεντικό» εκφραστή της.
Σε αυτό το φόντο το τελευταίο διάστημα παρατηρείται εκ νέου άνοδος των επιθέσεων σε μετανάστες εργάτες κυρίως αλλά και σε νεαρούς αγωνιστές. Με αυτό τον τρόπο η Χρυσή Αυγή στέλνει ένα μήνυμα στην κοινωνία, ένα μήνυμα προς υποστηρικτές και πολέμιους, ότι είναι εδώ, ότι η πολιτική της λογική και παρέμβαση δεν έχει αλλάξει και ότι θα επανέλθει δριμύτερη με την πρώτη ευκαιρία. Αναδεικνύει επίσης εκ νέου τις ιστορικές σχέσεις του χώρου που εκφράζει και των πρακτικών που αυτός χρησιμοποιεί με το αστικό παρακράτος. Σχέσεις που της δίνουν την επιχειρησιακή δυνατότητα ακόμη και την περίοδο που όλος σχεδόν ο στελεχιακός της ιστός είναι υπόδικος να τολμά να εμφανίζεται στις γειτονιές και τους δρόμους μας με νέα επιθετικότητα.
Πάνω σε αυτές τις εκτιμήσεις πιστεύουμε πως η αντικαπιταλιστική – κομμουνιστική αριστερά οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να μην υποτιμήσει -όπως έκανε με καταστροφικές συνέπειες στο παρελθόν- τόσο τον φασιστικό κίνδυνο όσο και τα πολύπλευρα καθήκοντα που απορρέουν από τη σκοπιά του στόχου του τσακίσματός του. Η αντιμετώπιση του φασισμού δεν αφορά μονοδιάστατα την οργανωτική αντιπαράθεση με τις νεοναζιστικές συμμορίες. Αντίθετα απλώνεται σε όλες τις πλευρές και τα πεδία της ανάπτυξης και ανασυγκρότησης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Η απουσία όμως και των μαχητικών απαντήσεων στο δρόμο που στόχο έχουν να περιφρουρήσουν τους αγωνιστές και όσους βρίσκονται στο στόχαστρο των φασιστών και να επιστρέψουν τον φόβο στο αντίπαλο στρατόπεδο καταντούν την όλη συζήτηση κενό γράμμα.
Από αυτή τη σκοπιά ανταποκρινόμαστε στο κάλεσμα που έγινε από το αντιφασιστικό στέκι “Δίστομο” στον Άγιο Παντελεήμονα και πλαισιώθηκε και από άλλες αντιφασιστικές συλλογικότητες όπως ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος Φαβέλα στον Πειραιά για μια κοινή μαχητική αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο 3 Νοέμβρη, θεωρώντας πως παρά τις πολιτικές διαφορές και τις διαφορετικές αφετηρίες η κοινή δράση και ο συντονισμός κομμουνιστών, αναρχικών, αριστερών, εργαζομένων και νεολαίων αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για μια νέα επανεκκίνηση και αντεπίθεση του αντιφασιστικού κινήματος. Αυτή η πορεία και άλλες παρόμοιες πρωτοβουλίες μπορούν να δώσουν το μήνυμα ότι υπάρχει ένα αξιόλογο δυναμικό που όπως έπραξε όλο το προηγούμενο διάστημα θα συνεχίσει να δίνει τη μάχη απέναντι στο φασισμό και να αποτελέσουν παράλληλα την αφετηρία μια νέας μαχόμενης αντιφασιστικής δικτύωσης που μπορεί να αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμη στο άμεσο μέλλον.
ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ (Ομάδα Κομμουνιστών /στριών)
Κάλεσμα Αντιφασιστικής ομάδας μαθητών από Ελευσίνα
Το Σάββατο 3/11 στις 18:00 , στην πλατεία Βικτωρίας , το Αντιφασιστικό-Αντιεξουσιαστικό Στέκι Δίστομο , η Αναρχική Συλλογικότητα Ν.Φιλαδελφειας και ο ΕΚΧ Φαβέλα καλούν σε αντιφασιστικη πορεία ενάντια στο παρακράτος. Η Αντιφασιστική-Αντιεξουσιαστική Ομάδα Μαθητών Ελευσίνας στηρίζει το κάλεσμα και καλεί στην συγκέντρωση.
ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΟΥΣ ΥΠΟΝΟΜΟΥΣ
Κάλεσμα Αντιφασιστικής-Αντιεξουσιαστικής ομάδας Bellini
Σε μια εποχή όπου το ρατσιστικό-φασιστικό δηλητήριο εκχέεται στην κοινωνία από το κράτος και τα αφεντικά,χωρίζοντας τους καταπιεσμένους με βάση την εθνικότητα,το χρώμα, το κοινωνικό φυλο,την θρησκευτική η μή προτίμηση, οι φασίστες ως γνήσια προϊόντα του κράτους και του κεφαλαίου προσπαθούν να επιστρέψουν στο δρόμο μετά τις αλλεπάλληλες ήττες που δέχτηκαν πανελλαδικά από το μαχόμενο αντιφασιστικό κίνημα. Η συγκυρία στην οποία το επιχειρούν δεν είναι τυχαία:η επιβολή της οικονομικής εξαθλίωσης ως μόνιμη συνθήκη στο εσώτερικό, η ολική στρατιωτικοποίηση του δημόσιου χώρου, η αντιμετώπιση των προσφύγων που τρέχουν να σωθούν από τις βόμβες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας ως εισβολή, η καταστολή του αναρχικού κινήματος εκτός και εντός των φυλακών, απαιτούν τον ολικό εκφασισμό της υπνοβατούσας ελληνικής κοινωνίας. Για άλλη μια φορά, βρισκόμαστε στο ίδιο έργο θεατές. Ετσι, στις 3/11 είναι προγραμματισμένη η αντιφασιστική πορεία ενάντια στο παρακράτος.Ο μαχητικός αντιφασισμός για εμάς δεν είναι άλλη μια πολιτική πρόταση, μια αφηρημένη έννοια που θεαματοποιεί τον αγώνα ενάντια στις φασιστικές-ναζιστικές γκρούπες. Η βίαιη αντιμετώπιση των φασιστών στο δημόσιο χώρο, η καταστροφή των υλικών υποδομών τους, είναι η εδαφικοποίηση της οργής ενάντια σε ένα επιβαλλόμενο καθεστώς τρόμου.
Πως θα μπορούσε άλλωστε να ήταν άλλη η πρακτική, από τη στιγμή που η μπότα του νόμου συνθλίβει καθημερινά τις ζωές μας; Η μαχητική αντιμετώπιση -οργανωμένη ή μη, οποιουδήποτε φασίστα, ρατσιστή, ομοφοβικού δεν είναι μόνο η έκφραση της οργής μας εναντίον τους-είναι η ραχοκοκαλιά της συνεχής εξέγερσης ενάντια στο υπάρχον, είναι η άμεση και καθημερινή εναντίωση στις πατερίτσες του κράτους και του κεφαλαίου. Δεν μπορεί λοιπόν παρά να μας χωρίζει άβυσσος με όσα πολιτικά σχήματα επιλέγουν και την δικαστική οδό “ενάντια” στους φασίστες.Δεν είμαστε αυτοί που ονειρευόμαστε “φυλακές για τους εθνικιστές”, δηλώνοντας την πίστη μας στις μεθόδους της δημοκρατίας. Αυτές οι πρακτικές, σίγουρα δεν είναι μαχόμενες και σίγουρα δεν είναι αντιφασιστικές. Οι μηνύσεις στους νεοναζί, είτε υποδηλώνουν ηττοπάθεια σε επίπεδο δρόμου, είτε μία αποτυχημένη προσπάθεια θυματοποίησης των αντιφασιστών.Γνωρίζουμε όμως καλά, ότι το αίμα δεν είναι νερό και η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Ο φασισμός ιστορικά, από την Cable street στο Λονδίνο μέχρι τα οδοφράγματα της Βαρκελώνης έχει τσακιστεί στο δρόμο. Σε περιόδους σαν αυτήν, σε γεγονότα με ξεκάθαρα μαχητικά χαρακτηριστικά, η αντιμετώπιση των φασιστικών ομάδων, παραμερίζει τις πολιτικές διαφωνίες και αυτή η ανάγκη δημιουργεί συννενοήσεις με σκοπό το τσάκισμα του φασισμού.
Καλούμε λοιπόν και στηρίζουμε την Αντιφασιστική πορεία ενάντια στο παρακράτος, 3/11 στις 18.00 στην πλ. Βικτωρίας.
Κάλεσμα Αναρχικής Ομοσπονδίας- Περιφέρεια Αθήνας
Το να μιλάμε εν γένει για τον σύγχρονο φασισμό συγκρίνοντάς τον με τα μεσοπολεμικά ιδεολογικά ρεύματά του, είναι τουλάχιστον ιστορικά ανακριβές και οδηγεί σε αβάσιμα και άγονα συμπεράσματα. Ωστόσο, ένα βασικό πλαίσιο επάνω στο οποίο μπορεί να τοποθετηθεί μία σχετική προσέγγιση, είναι στο πως αντιλαμβάνεται ο ευρύτερος κοινωνικός κορμός αντίστοιχα φαινόμενα και τι διαστάσεις τους δίνει στο παρόν. Εκτός των ανεκδιήγητων και ξεδιάντροπων ιδεολογικών εκφραστών του και πέραν αυτών που για λόγους πολιτικής ή οικονομικής σκοπιμότητας υποστηρίζουν ότι αντίστοιχες καταστάσεις ακραίας βαρβαρότητας ανήκουν στο παρελθόν, υπάρχει και μια διόλου ευκαταφρόνητη μερίδα πολιτών η οποία έχει απενοχοποιήσει, εν μέρει απονοηματοδοτήσει ή/και νομιμοποιήσει στο συνειδητό της τον φασισμό. Εάν θεωρήσουμε τη Μεταπολίτευση σαν έναν κύκλο που έχει κλείσει, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι βρισκόμαστε στην έναρξη μιας νέας ιστορικής πραγματικότητας. Είναι ολοφάνερο πλέον ότι η κρίση δημιούργησε νέα δεδομένα και όρους ενώ ταυτόχρονα έβγαλε στην επιφάνεια τις θαμμένες για χρόνια παθογένειες της κοινωνίας μας. Τα στίγματα που άφησε θα στοιχειώνουν για δεκαετίες όλους αυτούς που τη βιώσανε. Συνεπώς, ο προβληματισμός που τίθεται είναι, με ποιον τρόπο θα διαχειριστούμε αυτά τα στίγματα. Βρισκόμαστε στην αρχή μιας, κατά τα φαινόμενα, νεο-δυστοπικής πραγματικότητας στην οποία το κεφάλαιο με σιδερένιο χέρι ωθεί ολοένα και περισσότερους ανθρώπους στα όρια της εξαθλίωσης. Παράλληλα, οργανώνει και την στρατιωτική τους διαχείριση, ώστε να είναι σε θέση να τους ελέγξει. Μία γεύση ήδη έχουμε πάρει από τον τρόπο υποδοχής και φιλοξενίας των μεταναστών/προσφύγων από το ελληνικό κράτος. Όταν λοιπόν οι εξαθλιωμένες μάζες των εργατών αρχίσουν να πληθαίνουν, θα αποτελούν ζήτημα δημόσιας τάξης και οι αρμόδιοι για τον έλεγχο τους θα είναι οι μηχανισμοί καταστολής. Ωστόσο, για να καρποφορήσουν τα παραπάνω χρειάστηκε άφθονο καρκινογόνο λίπασμα το οποίο πετάχτηκε στο πόπολο τη δεκαετία του ’90, η οποία χαρακτηρίστηκε από την κοινωνική διάχυση ρατσιστικών ιδεών και φασιστικών πρακτικών. Αυτό το λίπασμα μεγάλωσε νέες γενιές αλλά και αναθέρμανε τις παλαιότερες. Έτσι λοιπόν, δεν μπορεί να νοηθεί ως υπέρμαχος του φασισμού μόνο ο οργανωμένος νεοναζί αλλά και κάθε είδους ακροατής του που μπολιάστηκε από τη μικροαστικοποίηση της εργατικής τάξης. Ως φασίστας μπορεί να νοηθεί εκείνο το νομοταγές ανθρωπάκι που προσπαθεί να επιβάλει δια της βίας ότι δεν συμβαδίζει με τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα (βλ. δολοφονία Ζακ/Zackie Oh) και με βάση τη μυωπική του αντίληψη θεωρεί κατώτερο οτιδήποτε δεν ευθυγραμμίζεται απόλυτα με το άθλιο υπερεγώ του. Κάθε υπόθεση επιβεβαιώνει ακόμα περισσότερο -διότι εδώ και χρόνια είναι ξεκάθαρο- ότι απέναντί στην κοινωνική βάση δεν στέκονται μόνο το κράτος, οι μηχανισμοί του, το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο αλλά και εκείνοι οι “φιλήσυχοι” πολίτες που υπερασπίζονται με κάθε τρόπο τα παραπάνω. Όλοι αυτοί οι κανίβαλοι, οι οποίοι όπως αποδεικνύεται συνεχώς (βλ. Χορταριάς Αθανάσιος/Πατριωτικό Μέτωπο), τάσσονται με το απέναντι στρατόπεδο και στις κατάλληλες κλιματικές συνθήκες -όπως το πρόσφατα με το Μακεδονικό- αναθερμαίνονται και ξεπετάγονται. Για να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, δεν τίθεται λόγος για δύο άκρα αλλά για δύο στρατόπεδα. Στη μια μεριά είναι ο κόσμος του αγώνα. Της “γης οι κολασμένοι”. Στην αντίπερα όχθη βρίσκεται το κράτος με τους “δημοκρατικούς” του θεσμούς και τα κρατικά μαντρόσκυλά του, τους φασίστες και τους παρατρεχάμενούς του. Δεκαετίες τώρα, στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, με τους όρους της κάθε συγκυρίας, κράτος και παρακράτος συμπορεύονται προσπαθώντας να εξοντώσουν οποιονδήποτε αντιστέκεται. Οι φασίστες επιβιώνουν χάρη στο κράτος, του οποίου αποτελούν εκτελεστικό δεκανίκι. Κράτος και ΜΜΕ με μακιαβελικές τακτικές, τους ανοίγουν δρόμους για να κυκλοφορούν ελεύθεροι, πότε οργανωμένα και πότε με κάλυψη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της δεύτερης περίπτωσης αποτελεί ο χρυσοχόος/κλεπταποδόχος-καταδότης και τσιράκι του ΑΤ Ομόνοιας, δολοφόνος Δημόπουλος Ευάγγελος. Εάν κάνουμε μία αναδρομή σχεδόν έξι χρόνια πριν, το άνοιγμα δρόμων στους φασίστες γίνεται ακόμα πιο χειροπιαστό με τις εκκενώσεις της Villa Amalias και της Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά (η οποία έγινε κατ’ εντολή του γραφείου τύπου της Χ.Α.), που αποτελούσαν αναχώματα απέναντι στον φασιστικό συρφετό του κέντρου. Προφανώς, ο φασισμός δεν είναι μόνο η Χ.Α. και οι παραφυάδες της. Προφανώς, ο φασισμός δεν γεννήθηκε μέσα στην κρίση. Προφανώς, ο φασισμός έχει βαθιές ρίζες στην ελληνική όπως και κάθε εξουσιαστική κοινωνία. Αυτό όμως που είναι ακόμα πιο προφανές για όλους/ες εμάς είναι το καθήκον μας να εναντιωθούμε στη βίαιη επέλασή του. Να οργανώσουμε και να σφυρηλατήσουμε την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη. Να υψώσουμε νέα αναχώματα απέναντι στη μισαλλοδοξία, τον ρατσισμό, τον σεξισμό, την ξενοφοβία και κάθε είδους διάκριση που υποβιβάζει τις ζωές μας και εποφθαλμιά την ελευθερία μας. Να δώσουμε τις μάχες μας κόντρα σε κράτος και παρακράτος, δίνοντας ταυτόχρονα στους εαυτούς μας την υπόσχεση ότι δεν ξεχνάμε. Τέλος ως αναρχικοί/ες, αναγνωρίζουμε μόνον τον μαχητικό αντιφασισμό και θεωρούμε ότι ο φασισμός αντιμετωπίζεται στον δρόμο. Χτυπάμε τους φασίστες με κάθε τρόπο, από συνθήματα σε τοίχους, αφισοκολλήσεις, μοιράσματα κειμένων μέχρι και το τσάκισμα τους στο πεζοδρόμιο και όπου αλλού τους βρίσκουμε.
ΚΑΙ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΑΡΧΙΣΕ ΤΩΡΑ
Αντιφασιστική Πορεία ενάντια στο παρακράτος
Σάββατο 3 Νοέμβρη 2018 / 18:00 / Πλατεία Βικτωρίας
Βίντεο από τις αφισοκολλήσεις-περιπολίες ενόψει της αυριανής αντιφασιστικής πορείας ενάντια στο παρακράτος:
via Athens Indymedia